Afovia – Ούτε να φοβόμαστε, ούτε να φοβίζουμε! ΑΠΟΤΡΟΠΗ σεισμών-ηφ.εκρήξεων-νεφοκάλυψης!
No fear, no frightening !Αρχείο για πόλεμος
Η αρχή & το τέλος των πολέμων-Origin & end of wars
Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΣΑΧΑΡΑΣ – Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ – Κ. ΑΣΙΑΣ (ΣΑΧΑΡΑΣΙΑΣ) ΑΠΟ ΤΟ 4000 Π.Χ.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ με αποσπάσματα από σχετικό άρθρο του dr J. Demeo (www.saharasia.org)
Η συστηματική επισκόπηση των ευρημάτων σε παγκόσμια κλίμακα (ΝτεΜέο 1985, Κεφάλαια 6 & 7 του 1986) αποκάλυψε ξεκάθαρα ότι ολόκληρες περιοχές μετασχηματίστηκαν από αφοβικές σε φοβικές μέσα στις ίδιες γενικότερες χρονικές περιόδους, και ότι η μετάβαση στον εθισμό στην επιθετικότητα παρέσυρε μεγάλα τμήματα μιας ηπείρου, από τη μια άκρη της ως την άλλη, μέσα σε μια περίοδο μερικών αιώνων.
Μεγάλης σημασίας ήταν το εύρημα ότι οι πιο πρώιμες πολιτισμικές μεταβάσεις αυτού του είδους συνέβησαν σε συγκεκριμένες περιοχές (ειδικά στη Βόρειο Αφρική, την Εγγύς Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Κ. Αμερική, κατά την περίοδο 4000-3500 π.Χ.), σε συνδυασμό με μεγάλης κλίμακας περιβαλλοντικές αλλαγές στις περιοχές αυτές, από σχετικά υγρές καταστάσεις σε καταστάσεις ξηρασίας. Μεταγενέστεροι μετασχηματισμοί συνέβησαν γενικά εκτός των περιοχών των νεο-σχηματισμένων ερήμων, που συσχετίζονταν με την εγκατάλειψη των νέων ξηρών περιοχών και την επακόλουθη εισβολή σε πιο υγρές γειτονικές περιοχές. Η ύπαρξη αυτών των συντονισμένων περιβαλλοντικών και πολιτισμικών αλλαγών ήταν πολύ σημαντική, αν ληφθούν υπ’ όψη και άλλα στοιχεία που υποστήριζαν ότι η έντονη ξηρασία και η ερημοποίηση είχαν το δυναμικό να διαταράξουν με τραυματικό τρόπο τους δεσμούς μητέρας-βρέφους και άντρα-γυναίκας, όπως ακριβώς κάνουν και όλοι οι σκληροί και επώδυνοι φοβικοί αντικοινωνικοί θεσμοί.
Λιθογραφίες από τη Βόρεια Αφρική (από πάνω προς τα κάτω στην εικόνα):
Υγρή Νεολιθική Περίοδος με Κυνηγούς και Συλλέκτες Τροφής π.7000 π. Χ.
Υγρή Νεολιθική Κτηνοτροφική Περίοδος π. 5000 π. Χ.
Άνυδρη Εποχή του Χαλκού, Περίοδος Πολέμων, Αλόγων, Αρμάτων, Καμηλών, π. 2000-500 π.Χ.
Κοινωνική Καταστροφή σε Περιοχές Ξηρασίας, Ερημοποίησης και Λιμού
Άλλα ευρήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η έντονη και επαναλαμβανόμενη ξηρασία και ερημοποίηση, οι οποίες προκαλούν το λιμό, τη λιμοκτονία, και τις μαζικές μεταναστεύσεις σε πληθυσμούς με στοιχειώδες επίπεδο επιβίωσης θα πρέπει να αποτέλεσαν κρίσιμο παράγοντα ο οποίος βαθμιαία, ή ακόμα και απότομα, ώθησε τους προηγούμενα αφοβικούς πολιτισμούς προς την επιθετικότητα. Για παράδειγμα:
1) Πρόσφατες αναφορές αυτοπτών μαρτύρων των πολιτισμικών μεταβολών που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια καταστάσεων λιμών και λιμοκτονιών δείχνουν την επακόλουθη κατάρρευση των κοινωνικών και οικογενειακών δεσμών. Η σπαραξικάρδια αναφορά του Turnbull (1972) για τους λαούς Ικ της Ανατολικής Αφρικής είναι πολύ ξεκάθαρη σε αυτό το σημείο, αλλά έχουν γίνει και άλλες παρόμοιες παρατηρήσεις (Cahill 1982, Garcia 1981, Garcia & Escudero 1982, Sorokin 1975). Στις πιο έντονες καταστάσεις λιμού, οι σύζυγοι συχνά εγκαταλείπουν τις συζύγους και τα παιδιά τους σε αναζήτηση τροφής• η επιστροφή τους είναι αμφίβολη. Τα παιδιά που λιμοκτονούν και τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας ουσιαστικά εγκαταλείπονται να παλέψουν μόνα τους ή να πεθάνουν. Κάποιες φορές, παιδιά σχηματίζουν περιπλανώμενες ομάδες με σκοπό να κλέψουν τροφή και ο εναπομείνας κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται εντελώς. Ο δεσμός που φαίνεται να διαρκεί περισσότερο είναι εκείνος μητέρας-βρέφους, αλλά τελικά οι πεινασμένες μητέρες εγκαταλείπουν τα παιδιά τους.
2) Κλινικές μελέτες σχετικά με τα αποτελέσματα του σοβαρού υποσιτισμού από πρωτεΐνες-θερμίδες σε βρέφη και παιδιά δείχνουν ότι η λιμοκτονία είναι ένα από τα πιο σοβαρά τραύματα. Ένα παιδί που υποφέρει από μαρασμό θα εμφανίσει συμπτώματα έλλειψης επαφής με το περιβάλλον και ακινησίας, συνοδευμένα, στις πιο ακραίες περιπτώσεις, από παύση της ανάπτυξης του σώματος και του εγκεφάλου. Αν η λιμοκτονία διαρκέσει μεγάλο διάστημα, η ανάρρωση σε πλήρη λειτουργικότητα μπορεί να μην επιτευχθεί μετά την αποκατάσταση της παροχής τροφής και μπορεί να υπάρξει από ήπια ως σοβαρή φυσική και συναισθηματική καθυστέρηση. Έχουν σημειωθεί και άλλα αποτελέσματα του λιμού και της λιμοκτονίας στα παιδιά και τους ενήλικες, μεταξύ των οποίων είναι η ελάττωση στη γενικότερη συναισθηματική ζωντάνια, ορισμένα από τα οποία μπορεί να εξακολουθήσουν ακόμα και μετά την αποκατάσταση της παροχής τροφής. Είναι σημαντικό ότι το βρέφος συστέλλεται και αποσύρεται βιοφυσικά και συναισθηματικά σε συνθήκες λιμού και λιμοκτονίας με τρόπο σχεδόν ταυτόσημο με τα εξίσου τραυματικά αποτελέσματα της στέρησης και απομόνωσης από τη μητέρα. Και οι δύο ομάδες εμπειριών έχουν ξεκάθαρα αποτελέσματα που διαρκούν για ολόκληρη την ζωή τα οποία διαταράσσουν την ικανότητα των ενηλίκων να δεθούν και με τον/την σύντροφο και με τους απογόνους τους. (Aykroyd 1974, Garcia & Escudero 1982, Prescott, Read & Coursin 1975).
Σε ακραίες καταστάσεις ξηρασίας και λιμού, οι άνθρωποι που προσέχουν τα παιδιά θα ήταν λιγότερο προσεκτικοί, χωρίς επαφή και λιγότερο πρόθυμοι να σταματούν συνέχεια για να καθησυχάζουν ένα παιδί που πονάει από τις λωρίδες του λίκνου ράχης που παραμορφώνουν το κρανίο. Καθώς η ερημοποίηση προχωρούσε στην Κεντρική Ασία, η μετανάστευση από περιοχή σε περιοχή έγινε ένας σχετικά μόνιμος τρόπος ζωής. Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι οι κρανιακές παραμορφώσεις και το φάσκιωμα έγιναν ακολούθως θεσμοθετημένα τμήματα της ανατροφής των παιδιών σε εκείνες τις περιοχές (ΝτεΜέο 1986, σελ. 142-152, Dingwall 1931, Gorer & Rickman 1962). Πράγματι, οι επώδυνες κρανιακές παραμορφώσεις και το φάσκιωμα έγιναν σημεία αναφοράς και έθιμα αυτών των λαών, που διατηρήθηκαν ακόμα και αφού εγκατέλειψαν τη νομαδική ζωή, με εξάρτηση από τις σοδειές τής γεωργίας και το εθιστικό άμυλό της, το οποίο επιπλέον, εμποδίζει την απορρόφηση ασβεστίου, απαραίτητου για τη θαρραλέα αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων…
Δια-φωτισμός των Κρανίων Φυσιολογικού (αριστερά), Υποσιτισμένου (κέντρο) και Μαρασματικού-Λιμοκτονούντος (δεξιά) βρέφους.
Το κρανίο φωτίζεται ανάλογα με την ποσότητα του χώρου που είναι γεμάτος με υγρό μεταξύ του εγκεφάλου και του κρανίου. Ένα καλά σιτισμένο βρέφος έχει έναν καλά ανεπτυγμένο εγκέφαλο με λίγο χώρο και υγρό μεταξύ του εγκεφάλου και του κρανίου. Δεν ισχύει το ίδιο με το υποσιτισμένο ή το λιμοκτονόν παιδί. (στο Prescott, κ.α. 1975)
Το βρέφος στα αριστερά είναι 5 μηνών υγιές. Το βρέφος στα δεξιά είναι 7 μηνών μαρασματικό. (στο Prescott, κ.α. 1975)
Είναι πια φανερό ότι οι πρώιμοι αφοβικοί κοινωνικοί δεσμοί πρέπει να καταστράφηκαν αρχικά στους λαούς με στοιχειώδες επίπεδο επιβίωσης οι οποίοι επέζησαν από τις σκληρές, επαναλαμβανόμενες ξηρασίες, την ερημοποίηση και τον παρατεταμένο λιμό. Με την προοδευτική εξάρθρωση των κοινωνικών δεσμών μεταξύ βρέφους-μητέρας και άντρα-γυναίκας, που επαναλαμβάνονταν από τη μια γενιά στην άλλη, λόγω της υπερβολικής ξηρασίας, του λιμού, της λιμοκτονίας, και των αναγκαστικών μεταναστεύσεων, θα πρέπει να προέκυψε μια επακόλουθη ανάπτυξη και ενίσχυση των φοβικών στάσεων, συμπεριφορών, και αντικοινωνικών θεσμών. Και αυτοί θα αντικατέστησαν σταδιακά τους παλαιότερους αφοβικούς. Η επιθετικότητα θα εγκαταστάθηκε στον χαρακτήρα όπως ακριβώς οι συνθήκες υπερβολικής ξηρασίας εγκαταστάθηκαν στο τοπίο. Και όταν πια εγκαταστάθηκε, η επιθετικότητα θα παρέμενε στους προσβεβλημένους λαούς, ανεξάρτητα από το κλίμα που επικράτησε στην συνέχεια ή τις προμήθειες σε τροφή, δεδομένου του χαρακτήρα των κοινωνικών (και των αντικοινωνικών) θεσμών οι οποίοι επηρεάζουν την συμπεριφορά και αυτοσυντηρούνται. Έτσι, στην συνέχεια η τρομοκρατία θα εμφανίστηκε στις περιοχές όπου υπήρχε αφθονία αγαθών μέσω των επιδρομών των μεταναστευτικών, πολεμομανών λαών από τις γειτονικές ερημικές περιοχές.
To prevent self-destructive aggression addiction of roman duels-arenas. Για πρόληψη της αυτο-καταστροφικής εξάρτησης στην επιθετικότητα των ρωμαϊκών μονομαχιών-αρένων.
Afovia - Ούτε να φοβόμαστε, ούτε να φοβίζουμε! ΑΠΟΤΡΟΠΗ σεισμών-ηφ.εκρήξεων-νεφοκάλυψης! 