ΟΧΙ ζωικές πρωτεΐνες ή όσπρια με ωμά λαχανικά/φρούτα/χυμούς, γιατί προκαλούν κολίτιδα. ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ: φέτα με αποφλοιωμένη ντομάτα ΧΩΡΙΣ σπόρια (που έχουν τοξικές λεκτίνες), και γιαούρτι με μπανάνα/φράουλα.
ΙΕΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ – ΕΜΒΡΥΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΠΟΥΛΩΣΗ
Με βάση το άρθρο, που επιβεβαιώνει τη φιλειρηνική παράδοση «να νιώθουν άνετα οι εγκυμονούσες», ώστε «να μεγαλώνουν τα παιδιά αφοβέρηγα !» :
Η ζωή μέσα στη μήτρα: Η προγεννητική σχέση μητέρας – εμβρύου
Ο Πρώτος Μήνας
Στο τέλος του πρώτου μήνα το έμβρυο έχει μόλις το μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού. Ο νευρικός σωλήνας του, που γίνεται στη συνέχεια ο εγκέφαλος και η σπονδυλική του στήλη, αναπτύσσεται.
Α. Σύγχρονες Έρευνες
Οι επιθετικές ιδεολογίες διαδίδουν ότι τα έμβρυα δεν έχουν σημαντικές εμπειρίες μέσα στη μήτρα, αδιαφορούν λίγο-πολύ για το ήρεμο περιβάλλον τής εγκύου και επιμένουν ότι ο χαρακτήρας των ανθρώπων διαμορφώνεται μετά τη γέννηση. Αυτή η άποψη υποστηριζόταν και υποστηρίζεται από επιστήμονες του ιατρικού κόσμου οι οποίοι ορίζουν το έμβρυο ως μια οντότητα που είναι ανεπαρκής ακόμα να καταγράψει μνήμες, να νιώσει συναισθήματα, να μάθει και να βιώσει τραύματα. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες (Chamberlain) έχουν δείξει ότι οι αισθήσεις του εμβρύου αναπτύσσονται αρκετά νωρίς, με αποτέλεσμα η μήτρα να αποτελεί το πρώτο του σχολείο και η ζωή του μέσα σε αυτή να είναι ενεργή και γεμάτη με ανταλλαγές πληροφοριών σχετικά με το πώς είναι φτιαγμένος ο κόσμος «εκεί έξω». Σε αυτό το απόσπασμα, θα διαπιστώσουμε πως το έμβρυο επηρεάζεται από τα συναισθήματα και τις αντιλήψεις των γονιών του. Στη συνέχεια, θα δούμε πότε αρχίζει να κινείται μέσα στη μήτρα, πότε αναπτύσσονται οι αισθήσεις του και ποιες είναι οι ικανότητές του μάθησης και μνήμης.
Αρχικά, πολλοί γνωρίζουν ή φαντάζονται, λιγότερο ή περισσότερο, την επίδραση των χημικών υγρών της μητέρας στην ανάπτυξη του εμβρύου κατά τη διάρκεια της κύησης. Λίγοι είναι όμως αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η μητέρα διοχετεύει στο έμβρυο πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στο εξωτερικό περιβάλλον. Η κατάσταση αυτή εξαρτάται από το πώς η μητέρα αντιλαμβάνεται και διαχειρίζεται τη ζωή της. Αισθήματά της, όπως αγάπη, ελπίδα, φόβος, θυμός, μπορούν χημικά να αλλάξουν τη γενετική έκφραση του εμβρύου. Οι αντιλήψεις που έχουμε για το περιβάλλον και τα αισθήματα που απορρέουν από αυτές προκαλούν σωματικές αντιδράσεις με το να ελευθερώνουν μόρια – «σινιάλα» στο αίμα. Αυτά τα μόρια συνδέονται με αισθήματα και ενεργοποιούν συγκεκριμένους πρωτεϊνούχους δέκτες που βρίσκονται στην επιφάνεια κυττάρων των οργάνων και των ιστών. Οι παραπάνω δέκτες χρησιμεύουν ως μοριακοί διακόπτες που ρυθμίζουν τη μεταβολική συμπεριφορά του οργανισμού και τον βοηθούν να προσαρμόζεται στο περιβάλλον. Οι σωματικές αντιδράσεις στο περιβάλλον περιλαμβάνουν ρυθμίσεις του νευρικού συστήματος, των ενδοκρινολογικών οργάνων και του καρδιολογικού, αναπνευστικού, πεπτικού συστήματος (Lipton, 1996).
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης – εμβρυοσύνης, λοιπόν, η αντίληψη της εγκύου και των γύρω της για τον κόσμο μεταδίδεται «χημικά» στο έμβρυο μέσω του πλακούντα. Παρά το γεγονός ότι το αναπτυσσόμενο παιδί δεν καταλαβαίνει τα γεγονότα που προκαλούν την αισθηματική αντίδραση της μητέρας, συνειδητοποιεί τις σωματικές αντιδράσεις και «εντυπώσεις» του συναισθήματος. Με αυτό τον τρόπο, το έμβρυο υιοθετεί «χημικά», από τη μήτρα ακόμα, τις γονεϊκές αντιλήψεις και η συμπεριφορά του προγραμματίζεται σύμφωνα με αυτές. Ένα μωρό που περικυκλώνεται από φόβο, θυμό και αγωνία θα δυσπροσαρμοστεί σε αυτό τον κόσμο και θα μεταφέρει αυτά τα αισθήματα και στη δική του ζωή αργότερα… Φαινομενικά, μπορεί το μωρό να είναι ασφαλές μέσα στη μήτρα, αλλά να νοιώθει την απόρριψη και το φόβο. Κατά συνέπεια, είναι πιθανόν να φτάνει στον κόσμο κουβαλώντας ένα υποσυνείδητο φορτίο αβεβαιότητας και άγχους σχετικά με την ταυτότητα και τις ρίζες του.
Από τα παραπάνω, συμπεραίνουμε ότι η μήτρα είναι ένα περιβάλλον που διεγείρει τόσο τις αισθήσεις όσο και τα συναισθήματα του εμβρύου. Η πρώτη κίνηση που συμβολίζει την ίδια τη ζωή είναι ο κτύπος της καρδιάς και πρωτοακούγεται γύρω στις τρεις εβδομάδες μετά τη σύλληψη. Η ρυθμική αυτή δραστηριότητα συνεχίζεται, ενώ βαλβίδες, αγγεία και άλλες ενώσεις και μέρη του σώματος αναπτύσσονται. Μεταξύ της 6ης και 10ης εβδομάδας, παρατηρούμε κινήσεις κυκλικές και τεντώματος του κεφαλιού, των χεριών και των ποδιών. Οι κινήσεις αναπνοής και σαγονιού έχουν αρχίσει και τα χέρια του εμβρύου είναι απασχολημένα με το υπόλοιπο σώμα του και τον ομφάλιο λώρο.
Όσον αφορά στην αφή, πειράματα έχουν δείξει ότι η ευαισθησία του δέρματος γενικεύεται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων (στις 10 εβδομάδες), στις παλάμες (στις 11 εβδομάδες) και στις πατούσες (στις 12 εβδομάδες). Αυτά τα μέρη που ευαισθητοποιούνται πρώτα είναι αυτά που έχουν και τους περισσότερους και πολυποίκιλους αισθητήριους δέκτες στους ενήλικες. Γύρω στις 17 εβδομάδες, όλη η περιοχή της κοιλιάς και των γλουτών είναι ευαίσθητη στην αφή, και τέλος, στις 32 εβδομάδες, σχεδόν όλο το σώμα είναι ευαίσθητο στο ελαφρύ άγγιγμα μιας τρίχας.
Οι οργανικές δομές για τη γεύση είναι διαθέσιμες γύρω στις 14 εβδομάδες και οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτή η αίσθηση αρχίζει να αφυπνίζεται εκείνη την περίοδο. Τεστ έχουν δείξει ότι το έμβρυο καταπίνει περισσότερο, όταν λαμβάνει γλυκές γεύσεις, και λιγότερο, όταν λαμβάνει πικρές. Μέσα στο υγρό της μήτρας όπου πλέει, δέχεται μια ποικιλία από γεύσεις, όπως γαλακτικά οξέα, ούρα, αμινοξέα, κρεατινίνη, πρωτεΐνες, άλατα. Πειράματα που έχουν γίνει μετά τη γέννηση, έχουν δείξει ότι τα έμβρυα κάνουν γευστικές διακρίσεις και έχουν καθορισμένες προτιμήσεις.
Μέχρι πρόσφατα, δεν είχε δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην οσμή, εφόσον οι ερευνητές πίστευαν ότι εξαρτάται από τον αέρα και την αναπνοή. Πάραυτα, τελευταίες έρευνες έχουν ανοίξει το δρόμο για νέες ανακαλύψεις. Η μύτη αναπτύσσεται μεταξύ των 11 και 15 εβδομάδων. Πολλά χημικά στοιχεία πλησιάζουν τον πλακούντα και αναμειγνύονται με το αμνιακό υγρό, προσφέροντας έτσι στο μωρό γεύσεις και οσμές. Το αμνιακό υγρό που περιβάλλει το έμβρυο καλύπτει τις στοματικές, ρινικές και φαρυγγικές κοιλότητες, και με αυτό τον τρόπο το μωρό το αναπνέει και το καταπίνει. Επίσης, τα προϊόντα που καταναλώνει η μητέρα προσεγγίζουν το μωρό μέσω του πλακούντα και του αίματος που ρέει στα τριχοειδή αγγεία της ρινικής βλέννας. Μέσω των δύο αυτών οδών, είναι πιθανόν να προετοιμάζεται αυτό το σύστημα για να ψάξει διάφορες οσμές ή κατηγορίες οσμών. Τα νεογνά έλκονται από τη μυρωδιά του γάλατος της μητέρας, αν και δεν έχουν έρθει ξανά σε επαφή με αυτό. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται από στοιχεία που έχουν πάρει στην προγεννητική τους ζωή.
Όσον αφορά στην ακοή, έρευνες έχουν επιβεβαιώσει πια (Chamberlain) ότι οι φωνές φτάνουν στη μήτρα και δεν απομονώνονται από τον πλακούντα. Ο τόνος της φωνής, ο ρυθμός, όπως και η μουσική προσεγγίζουν το έμβρυο χωρίς σημαντικές αλλοιώσεις. Η φωνή της μητέρας είναι ιδιαίτερα πιο δυνατή από κάθε άλλο εξωτερικό ήχο, γιατί μεταφέρεται στη μήτρα κατευθείαν, μέσω του δικού της σώματος. Επίσης, ερευνητές στο Μπέλφαστ έχουν αποδείξει ότι η ενεργητική ακοή (δηλ. όταν το έμβρυο αντιδρά σε ήχους) ξεκινάει στις 16 εβδομάδες, που σημαίνει ότι ένα μεγάλο κανάλι επικοινωνίας είναι ανοικτό περίπου 24 εβδομάδες πριν τη γέννηση.
Σχετικά με την όραση, αν και ξέρουμε ότι εξελίσσεται σταθερά κατά τη διάρκεια της κύησης, είναι δύσκολο να μελετήσουμε τους τρόπους και το ρυθμό αυτής της εξέλιξης. Ωστόσο, τη στιγμή τής γέννησης, η όραση είναι τέλεια κεντραρισμένη από τα 20 ως τα 40 εκατοστά, δηλαδή όσο είναι η απόσταση του προσώπου τής μητέρας από το μωρό στο θηλασμό. Στη μήτρα, τα μάτια παραμένουν κλειστά μέχρι την 26η εβδομάδα. Εντούτοις, το έμβρυο είναι ευαίσθητο στο φως, εφόσον, όταν το ρίχνουμε πάνω στην κοιλιά της μητέρας, οι κτύποι της καρδιάς του αυξάνονται. Επίσης, αν και δεν εξηγείται εύκολα, έμβρυα με μάτια κλειστά φαίνεται ότι χρησιμοποιούν ένα είδος «όρασης» για να εντοπίσουν τη θέση της βελόνας, όταν γίνεται αμνιοκέντηση. Όταν η βελόνα εισέρχεται στη μήτρα, είτε μαζεύονται μακριά από αυτή, είτε της επιτίθενται με μπουνιά (Birnholz, Stephens, and Faria, 1978). Παρόμοια, περίπου 20 εβδομάδων δίδυμα μέσα στη μήτρα εντοπίζουν το ένα το άλλο και αγγίζουν τα πρόσωπά τους ή κρατάνε τα χέρια τους μαζί.
Οι αισθήσεις του εμβρύου δεν είναι απομονωμένες μεταξύ τους, αλλά συνδέονται και δουλεύουν συγχρόνως. Έρευνες με υπερήχους έχουν δείξει εμβρυακή στύση στις 16 πρώτες εβδομάδες, συχνά σε συνδυασμό με πιπίλισμα δάχτυλου, υποστηρίζοντας ότι η ευχάριστη αυτοδιέγερση είναι ενδεχομένως πιθανή. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, τα έμβρυα έχουν δείξει να αντιδρούν στην αμνιοκέντηση. Γιατροί και μητέρες έχουν παρατηρήσει ότι μερικά μωρά μένουνε ακίνητα μετά την αμνιοκέντηση και ότι ο κανονικός ρυθμός της αναπνοής τους επανέρχεται μετά από αρκετές μέρες. Τέλος, ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι τα έμβρυα ονειρεύονται από τις πρώτες 23 εβδομάδες, όταν παρατηρείται για πρώτη φορά γρήγορη κίνηση του ματιού κατά τη διάρκεια του ύπνου (Birnholz, 1981). Έρευνες πρόωρων μωρών έχουν φανερώσει έντονη «ονειρική» δραστηριότητα που απασχολεί 100% της ώρας του ύπνου τους, όταν είναι 30 εβδομάδων. Το ποσοστό σταδιακά μειώνεται σε 50%, όταν φτάσουν στην 32η με 33η εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια του ονείρου, συγχρονίζονται οι μύες του προσώπου και εκδηλώνουν ανάλογα ευχάριστες ή δυσάρεστες εκφράσεις. Αυτή η δραστηριότητα του ονείρου είναι, επίσης, ενδογενής -ούτε προκαλείται από κάτι, ούτε αντιδρά σε κάτι- και εκφράζει εσωτερικές νοητικές ή συναισθηματικές καταστάσεις. Ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα μωρά συμπεριφέρονται όπως οι ενήλικοι, όταν ονειρεύονται (Roffwarg, Muzio, and Dement, 1966).
Σύμφωνα με την παράδοση, η ψυχολογία τοποθετεί τις πρώτες μνήμες μας γύρω στα τρία μας χρόνια, γιατί λίγοι είναι οι άνθρωποι που συνειδητά θυμούνται γεγονότα πριν από αυτή την ηλικία. Ωστόσο, αυξανόμενη βιβλιογραφία δείχνει ότι η μνήμη αρχίζει από την προγεννητική περίοδο. Μερικά παιδιά θυμούνται γεγονότα της γέννησής τους, αλλά η έκφραση αυτής της μνήμης δεν είναι δυνατή μέχρι να μιλήσουν. Πριν χρησιμοποιήσουν λόγια, μπορούν να εκφράζουν το μνημονικό τους μη-λεκτικά με το να ζωγραφίζουν, με το να μιμούνται σκηνές παίζοντας παντομίμα, με το να δείχνουν μέρη του σώματος, και με το να μιμούνται ήχους από συσκευές που χρησιμοποιήθηκαν στον τοκετό. Αυτά τα παιδιά μας εφιστούν την προσοχή στο ότι η πρώιμη μνήμη και μάθηση είναι πιθανές και πραγματικές. Επιπλέον, η παρατήρηση μέσω υπερήχου μας έχουν δείξει ότι δίδυμα αναπτύσσουν κινήσεις και συνήθειες στις 20 εβδομάδες οι οποίες παραμένουν και στα μεταγεννητικά τους χρόνια. Σε μία περίπτωση, ο υπέρηχος είχε δείξει δύο δίδυμα να παίζουν κατά τη διάρκεια της κύησης, με τα μάγουλά τους κολλημένα από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής μεμβράνης. Όταν ήταν ενός έτους, το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν να κάθονται από τις δύο πλευρές της κουρτίνας, να ακουμπάνε τα μάγουλά τους και να παίζουν. Επίσης, εφόσον η ακοή αναπτύσσεται από τις πρώτες 16 εβδομάδες, είναι πιθανόν τα έμβρυα να μαθαίνουν τη μητρική τους γλώσσα πριν τη γέννησή τους. Όπως ειπώθηκε ήδη, η φωνή της μητέρας φτάνει στη μήτρα με ελάχιστη αλλοίωση. Έχει διαπιστωθεί ότι γύρω στις 27 εβδομάδες, το κλάμα του μωρού περιέχει κάποια χαρακτηριστικά ομιλίας, ρυθμού και φωνητικά στοιχεία της μητέρας του. Οι αντιδράσεις των νεογέννητων στη γλώσσα βασίζονται στους ήχους που ακούνε στη μήτρα: δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον, όταν ακούνε έναν ενήλικα να μιλάει στη μητρική τους γλώσσα παρά σε κάποια άλλη. Γλωσσολογικές έρευνες δείχνουν ότι τα μωρά μέχρι τον πρώτο χρόνο της ζωής τους αντιλαμβάνονται τους φθόγγους καλύτερα και από τους ενήλικες (Chamberlain).
Τέλος, τα μωρά επηρεάζονται από τη συναισθηματική κατάσταση της μητέρας τους. Πειράματα στην Αυστραλία αποκάλυψαν ότι τα έμβρυα συμμετείχαν στη συναισθηματική αναστάτωση που είχαν οι μητέρες τους παρακολουθώντας ένα βίαιο εικοσάλεπτο απόσπασμα μιας ταινίας. Όταν τα μωρά έβλεπαν για λίγο το ίδιο απόσπασμα, τριών μηνών πια, έδειχναν ότι το αναγνώριζαν από την προηγούμενη εμπειρία τους. Έρευνες χιλίων μωρών που είχαν καταθλιπτικές μητέρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, έδειξαν ότι και αυτά υπέφεραν από κατάθλιψη στη γέννησή τους, και σε αναλογία του ποσοστού που υπέφεραν οι μητέρες τους (Chamberlain).
Εν κατακλείδι, το σημαντικό μήνυμα που προκύπτει απ’ όλες αυτές τις έρευνες είναι ότι τα μωρά στη μήτρα είναι ενεργητικοί δέκτες, σε εγρήγορση σε ό,τι αφορά το εξωτερικό τους περιβάλλον. Η μήτρα αποτελεί το πρώτο σχολείο μάθησης, όπου αναπτύσσονται οι αισθήσεις τους, και η ζωή μέσα της μόνο βαρετή και παθητική δεν είναι. Με αυτό τον τρόπο, πρόωρα και νεογέννητα μωρά φτάνουν στον κόσμο, έχοντας ήδη λάβει και στείλει τα μηνύματά τους, πριν ακόμα μάθουν να σχετίζονται με την καθιερωμένη και επίσημη γλώσσα. Είναι μια ανακάλυψη που μας καθιστά πιο υπεύθυνους και, αν μη τι άλλο, πιο συνειδητοποιημένους και σκεπτικούς για το τι συναισθήματα, αντιλήψεις και συμπεριφορές μεταφέρουμε στο έμβρυο.
Β. Συμπεριφοροθεραπεία
Με την εφαρμογή αναπνευστικών και κινητικών ασκήσεων (όπου συμπεριλαμβάνονται χοροί, τραγούδια, θέατρο), οι οποίες σκοπό έχουν να ασκήσουν στην ήρεμη αναπνοή, την άφοβη ζωή, την επαρκή ξεκούραση, το χαμόγελο, την ανοιχτόκαρδη αγκαλιά, οι περισσότεροι αναφέρουν ότι έχουν μια πρωτογενή εμπειρία κάποιου είδους. Άλλοι αισθάνονται πολύ βαθιά συναισθήματα τα οποία δεν θα μπορούσαν καθαρά να προσδιορίσουν τη φύση τους αλλιώς, παρά ως «πρωτογενή» με βεβαιότητα. Άλλοι διαπιστώνουν ότι σε ακόλουθες συνεδρίες αποκάλυψαν περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τη ζωή τους στα αρχικά αυτά στάδια. Τέλος, άλλοι διασταύρωσαν στοιχεία της πρωτογενούς αυτής εμπειρίας με την επιβεβαίωσή τους από τους γονείς ή τους συγγενείς τους.
Εύκολα διαπιστώνει κανείς, από τις αντιδράσεις των θεραπευμένων, ότι η ενδομήτρια ζωή εξηγεί πολλά θέματα που προκύπτουν στην παιδική και ενήλικη ζωή. Πολλές παιδικές φοβίες μπορεί να αποτυπώνουν ίχνη των επιπτώσεων της σύνδεσης με τον ομφάλιο λώρο και το τραύμα της γέννησης, συμπεριλαμβανομένων του φόβου για το σκοτάδι, της εισόδου σε ασανσέρ ή σε τούνελ. Επιπλέον, ένα μεγάλο μέρος ψυχοσωματικών ασθενειών, πονοκέφαλοι, άσθμα και άλλα μπορούν απευθείας να συνδεθούν με αυτήν την περίοδο της ζωής, όπως και η αυτοκτονία, η εγκληματικότητα, η ψύχωση και η νευρική ανορεξία. Εξάλλου, πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα φοβικά – αυτο-καταστροφικά και τα αντικοινωνικά στοιχεία στην ίδια τη διαδικασία της πολιτιστικής διακύμανσης των ανθρώπων έχουν την καταγωγή τους και στα τραύματα της προγεννητικής και περιγεννητικής περιόδου (www.saharasia.org). Οι φιλειρηνικές συλλογικές αποφάσεις θεραπεύουν.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΦΟΒΙΚΩΝ – ΑΦΟΒΙΚΩΝ (εθισμένων ή όχι στο φόβο)
10-09-07 15:20
Πολιτική, όπως ζωή
Συντηρητικοί και προοδευτικοί έχουν διαφορετικό εγκέφαλο
Όπως είπε ο Αριστοτέλης, ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ζώον πολιτικό
Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη άποψη, οι πολιτικοί δεν είναι όλοι ίδιοι. Οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα σε συντηρητικούς και προοδευτικούς επεκτείνονται και στην καθημερινή ζωή, τους καθώς βασίζονται σε ειδικά κυκλώματα που έχουν διαμορφωθεί στον εγκέφαλο, προκύπτει από έρευνα στις ΗΠΑ.
Παλαιότερες μελέτες, επισημαίνουν οι ερευνητές, είχαν δείξει ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στις πολιτικές πεποιθήσεις και ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας: οι συντηρητικοί επιζητούν τάξη στη ζωή τους και είναι πιο σταθεροί στον τρόπο με τον οποίο παίρνουν αποφάσεις. Οι προοδευτικοί, αντίθετα, έχουν υψηλότερη αντοχή στην αμφισημία και την πολυπλοκότητα και προσαρμόζονται ευκολότερα σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Η αντιστοιχία ανάμεσα στις πολιτικές απόψεις και το «γνωστικό στιλ» έχει βρεθεί επίσης να είναι κληρονομική, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature Neurosciences, όπου δημοσιεύουν τα αποτελέσματα των πειραμάτων τους.
Όπως αναφέρει το Reuters, ο πολιτικός επιστήμονας Ντέιβιντ Αμόντιο θέλησε να εξετάσει κατά πόσο οι εγκέφαλοι προοδευτικών και συντηρητικών αντιδρούν διαφορετικά στο ίδιο ερέθισμα.
Συνολικά 43 εθελοντές κλήθηκαν να ολοκληρώσουν μια σειρά τεστ στον υπολογιστή τα οποία εκτιμούσαν την αντίδρασή τους σε ερεθίσματα που τους ανάγκαζαν να βγουν από μια καθιερωμένη ρουτίνα. Μια τέτοια κατάσταση στην καθημερινή ζωή θα ήταν, για παράδειγμα, ένα απρόβλεπτο εμπόδιο που μας αναγκάζει να βγούμε από τη συνηθισμένη διαδρομή μας προς το σπίτι.
Μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, οι ερευνητές παρακολούθησαν τη δραστηριότητα στον πρόσθιο ζωνωτό φλοιό, μια περιοχή του εγκεφάλου που αναλαμβάνει τον έλεγχο των εσωτερικών διενέξεων.
Πράγματι, οι εθελοντές που δήλωναν προοδευτικοί είχαν «σημαντικά υψηλότερη νευρωνική δραστηριότητα που σχετίζεται με τις διενέξεις» όταν έπρεπε να σπάσουν τη ρουτίνα. Οι συντηρητικοί, αντίθετα, ήταν λιγότερο ικανοί να προσαρμόζονται στην αναπάντεχη κατάσταση.
Το κατά πόσο αυτό είναι καλό ή κακό εξαρτάται βέβαια από την οπτική γωνία. Κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει τους συντηρητικούς άκαμπτους και τους προοδευτικούς ευπροσάρμοστους, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να θεωρεί ασυνεπής τους προοδευτικούς και σταθερούς και πιστούς τους συντηρητικούς.
Όσο για το ποιο είναι το αίτιο και το αποτέλεσμα, αν δηλαδή οι πολιτικές πεποιθήσεις εξαρτώνται από την κατασκευή του εγκεφάλου ή το αντίστροφο, οι ερευνητές δεν έχουν έτοιμη απάντηση.
Το πιθανότερο είναι ότι το γνωστικό στιλ βασίζεται στη γενετική μας κληρονομιά αλλά διαμορφώνεται νωρίς στη ζωή μας και από τις εμπειρίες. [αποδεδειγμένα, αλλά όχι προβεβλημένα, στην εμβρυοσύνη]
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=830559&lngDtrID=252
Οι στίχοι στο τέλος τής σελίδας
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ξεκουρασοθεραπεία – rest therapy: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.
Αναγνωστοπούλου, Λ., (2003). Σημειώσεις Εκπαιδευτικής Ομάδας Βιοσύνθεσης, Ελληνικό Κέντρο Βιοσύνθεσης. http://www.biosynthesis.gr
Birnholz, J., Stephens, J. C. and Faria, M. (1978). Fetal Movement Patterns: A Possible Means o f Defining Neurologic Developmental Milestones in Utero. American J. Roentology 130: 537-540. Birnholz, Jason C. (1981). The Development of Human Fetal Eye Movement Patterns. Science 213: 679-681. Busnel, Marie-Claire, Granier-Deberre, C. and Lecanuet, J. P. (1992). Fetal Audition. Annals of the New York Academy of Sciences 662:118-134. Boadella, D. (1987). Lifestreams. Routledge & Kegan Paul. Candace, P. (1997). Molecules of Emotion. Pocket Books.
Chamberlain, D. B. Communication Before Language. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/comm.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Chamberlain, D. B. Prenatal Memory and Learning. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/earlymem.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Chamberlain, D. B. The Fetal Senses. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/fetalsense.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Chamberlain, D. B. What is Early Parenting. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/early.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Grof, S. (2000). Η Ψυχολογία του Μέλλοντος. Εκδόσεις Αρχέτυπο. Janus, L., (1997). The Enduring Effects of Prenatal Experience. New Jersey: Jason Aronson, Inc.
Κουγιουμουτζάκης, Γ. (1992). Πρόοδος στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία των Πρώτων Χρόνων. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Lipton, B. H., (1996). Early and Very Early Parenting. Maternal Emotions and Human Development. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/early8.html. Πρόσβαση το Δεκέμβριο 2003.
Roffwarg, Howard A., Muzio, Joseph N. and Dement, William C. (1966). Ontogenetic Development of the Human Sleep-Dream Cycle. Science 152: 604-619.
Stern, D., N. (1985). The interpersonal world of the infant. New York: Basic Books.
Στη φιλία λέμε ΝΑΙ, και στην περιπέτεια ΝΑΙ !
Στο κολύμπι λέμε ΝΑΙ, στην ξεκούρασή μας ΝΑΙ !
Στα τραγούδια λέμε ΝΑΙ, και στο γέλιο λέμε ΝΑΙ !
ΟΧΙ στις Πομπηίες, ΟΧΙ και στα ξενύχτια τους !
ΟΧΙ και στις αρένες, τις καταστροφικές…
Στην αγάπη λέμε ΝΑΙ, στους χορούς και πάλι ΝΑΙ !
Στους εντάξει λέμε ΝΑΙ, και στο θάρρος λέμε ΝΑΙ !
Στα όνειρά μας λέμε ΝΑΙ, και στο κέφι λέμε ΝΑΙ !
ΟΧΙ, παιδιά, στο φόβο, ΟΧΙ στην εξουθένωση !
ΟΧΙ στις εξαρτήσεις, μανίες, κολλήματα…
Στη βοήθεια λέμε ΝΑΙ, και στα δώρα λέμε ΝΑΙ !
Στις εκπλήξεις λέμε ΝΑΙ, και διακοπές συχνές !
Στο νανούρισμα ΝΑΙ, ΝΑΙ, νωρίς ξύπνημα ΝΑΙ, ΝΑΙ !
ΟΧΙ στους μονομάχους, ΟΧΙ επιθετικότητα !
Άμυνα στη μανία οι παρέες οι γελαστές !
Αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά,
και θα ‘μαι χάλια παρά πολύ επικίνδυνα…
Αν κοιμηθώ νωρίς, θα σηκωθώ νωρίς,
τη μέρα από την αρχή χαρά θα δίνω στη Γη !
Afovia - Ούτε να φοβόμαστε, ούτε να φοβίζουμε! ΑΠΟΤΡΟΠΗ σεισμών-ηφ.εκρήξεων-νεφοκάλυψης! 
Σχολιάστε